Δευτέρα 30 Μαρτίου 2015

Κυριακή 5/4: Η Φυλή (Plemya)


Κυριακή 5/4 στις 20:00
H Φυλή (Plemya)
Σκηνοθεσία/Σενάριο: Miroslav Slaboshpitsky, 
Παραγωγής: 2014, 130', Ολλανδία/Ουκρανία, 
Ηθοποιοί: Grigoriy Fesenko, Rosa Babiy, Yana Novikova
Οι δράσεις, τα συναισθήματα και οι απελπισμένες παρορμήσεις "μιλούν" πιο δυνατά από τις λέξεις σε αυτήν την ταινία που παρουσιάζεται από ένα σύνολο μη επαγγελματιών νέων ηθοποιών, εξολοκλήρου στη νοηματική γλώσσα, χωρίς να περιλαμβάνει ούτε υπότιτλους ούτε οποιαδήποτε συλλαβή προφορικού λόγου. Για όσους έχουν μικρή ή καθόλου γνώση της νοηματικής γλώσσας, «Η Φυλή», θα αποδειχθεί σε οριμένα σημεία περίπλοκη αλλά πολύ ενδιαφέρουσα ταινία που απαιτεί τη μεγαλύτερη προσοχή του θεατή. Ακόμα και όταν η σημασία μιας συγκεκριμένης επικοινωνίας μας διαφεύγει, η γενική αίσθηση του αφηγηματικού λόγου καλύπτει τον θεατή.
Ο Σεργκέι εισέρχεται σε ένα ειδικό σχολείο για κωφούς. Μόνος σε αυτό το νέο και άγνωστο τόπο, θα πρέπει να βρει το δρόμο του μέσα στην ιεραρχική κοινότητα του σχολείου. Μετά από μερικά υποχρεωτικά τελετουργικά καψόνια Ο Σεργκέι εντάσσεται γρήγορα "στη φυλή" όπου δουλεύει ως χαμηλόβαθμος κακοποιός σε μια συμμορία μαθητών που παρουσιάζει εκπληκτικά σαφή ιεραρχία και που ασχολείται με το έγκλημα και την πορνεία. Πρώτα παίρνει μέρος σε μερικές ασήμαντες ληστείες και τέλος γίνεται νταβατζής δύο συμμαθητριών του που εκδίδονται σε μια νυχτερινή στάση φορτηγών. Βρίσκοντας τον εαυτό του ερωτευμένο με μία από αυτές, ο Σεργκέι σπάει τελικά όλους τους άγραφους κανόνες της φυλής, με τραγικές συνέπειες.
Λειτουργώντας στις παρυφές της "αξιοσέβαστης κοινωνίας", οι ήρωες και ηρωίδες της ταινίας μπορεί να είναι τα πιόνια ή οι παράγοντες ενός φρικτά εκμεταλλευτικού συστήματος, αλλά εξακολουθούν να έρχονται αντιμέτωποι με τα ανθρώπινα συναισθήματα και σκέψεις προσπαθώντας απεγνωσμένα ο καθένας να διεκδικήσει τη δική του θέση σε μια ανελέητη άρχουσα τάξη.

Τρίτη 24 Μαρτίου 2015

Κυριακή 29 Μαρτίου: Η πέτρα της υπομονής


Κυριακή 29 Μαρτίου στις 8.00 μ.μ.

Η πέτρα της υπομονής (The Patience Stone).
Σκηνοθεσία: Atiq Rahimi.

Γαλλία - Αφγανιστάν, 2012, 98΄

Σενάριο: Jean-Claude Carrière, Atiq Rahimi. 
Παίζουν: Golshifteh Farahani, Hamid Djavadan, Massi Mrowat.

Σε μια μουσουλμανική πόλη όπου ο πόλεμος μαίνεται, μια νεαρή γυναίκα φροντίζει με στοργή τον άνδρα της που βρίσκεται σε κώμα. Καθώς αυτός βρίσκεται τραυματισμένος, χωρίς τις αισθήσεις του, εκείνη τολμά για πρώτη φορά να του πει αλήθειες για τη ζωή και το παρελθόν της. Σταδιακά οι αποκαλύψεις της γίνονται πιο τολμηρές, προσπαθώντας μ’ αυτές να τον σοκάρει και να τον επαναφέρει στη ζωή. Ο άντρας θα γίνει για εκείνη “η πέτρα της υπομονής”, που σύμφωνα με την περσική μυθολογία απορροφά τον πόνο του ανθρώπου που εξομολογείται μέχρι τη μέρα που η πέτρα σπάει κι εξαφανίζει όλα όσα τον βασανίζουν. 

Ο Ατίκ Ραχίμι, αυτοεξόριστος από το 1984 στη Γαλλία, σκηνοθετεί το μεταφρασμένο σε 33 γλώσσες μπεστ σέλερ του συνυπογράφοντας το σενάριο με τον Ζαν Κλοντ Καριέρ. Ο σκηνοθέτης ξετυλίγει την ιστορία του αργά, χωρίς μελοδραματισμούς, με τον εξομολογητικό μονόλογο της ηρωίδας να παίρνει σταδιακά φωτιά και η ίδια να μεταμορφώνεται σε ένα κορμί με ανάγκες και αισθήσεις. 

Τρίτη 17 Μαρτίου 2015

Κυριακή 22/3 προβολή ταινίας Louise Michel - La Rebelle


Κυριακή 22/3 στις 20:00
Louise Michel - La Rebelle 
Σκηνοθεσία- σενάριο:Solveig Anspach
Παίζουν: Sylvie Testud (Louise Michel), Nathalie Boutefeu (Nathalie Lemel), Bernard Blancan (Henri Rochefort), Alexandre Steiger (Charles Malato), Augustin Watreng (Daoumi)
Γαλλία, 2009, 90'
Η μετάφραση και ο υποτιτλισμός έγινε από την Κατάληψη Σινιάλο τον Μάιο του 2014.
   “Αν δεν είστε δειλοί, σκοτώστε με. Με κατηγορείτε ότι είμαι οπαδός της Κομμούνας. Ασφαλώς και είμαι! Γιατί η Κομμούνα ήθελε, πάνω απ’ όλα, την κοινωνική επανάσταση και η κοινωνική επανάσταση είναι η πιο ακριβή μου επιθυμία. Ακόμα περισσότερο, είναι τιμή για εμένα να ανήκω σε αυτούς που προώθησαν την Κομμούνα... Ανήκω ολοκληρωτικά στην κοινωνική επανάσταση. Αν με αφήσετε να ζήσω, δε θα πάψω να ζητάω εκδίκηση”. Αυτά είπε μεταξύ άλλων η Louise Michel στη δίκη της στο 6ο πολεμικό στρατοδικείο στις 16 Δεκεμβρίου του 1871 όπου βρέθηκε κατηγορούμενη για τη συμμετοχή της στην επαναστατική απόπειρα της Παρισινής Κομμούνας. O Βίκτωρ Ουγκώ της αφιέρωσε τον ίδιο Δεκέμβρη το ποίημά του "Viro Magor", ενώ οι καθεστωτικές εφημερίδες της εποχής την αποκαλούσαν "κόκκινη λύκαινα" και την παρουσίαζαν σαν αιμοσταγές τέρας.
   Οι γυναίκες βρέθηκαν στην πρώτη γραμμή για την υπεράσπιση της Παρισινής Κομμούνας. Από την πρώτη μέρα, όταν έβαλαν τα σώματά τους μπροστά στους στρατιώτες, καλώντας τους να στρέψουν τα όπλα στους αξιωματικούς τους. Μέχρι την τελευταία, συμμετέχοντας στις διάφορες τοπικές επιτροπές, εφοδιάζοντας τα οδοφράγματα με ρούχα και φαγητό, φροντίζοντας τους τραυματίες, φτιάχνοντας συχνά και κρατώντας μόνες τους, με το όπλο στο χέρι, γυναικεία οδοφράγματα.
   Το πολιτικό πείραμα της Παρισινής Κομμούνας, για να πάρει η εργατική τάξη την εξουσία στα χέρια της, διήρκησε απο τις 18 Μαρτίου- 28 Μαϊου του 1871 και πνίγηκε στο αίμα από την κυβέρνηση του Λουί Τιερ.
   Η Louise Michel ματά από περίπου δυο χρόνια φυλάκισης καταδικάστηκε σε ισόβια εξορία στη Νέα Καληδονία του Ειρηνικού (γαλλική αποικία). Εκεί συνδέθηκε με τον ντόπιο πληθυσμό του Κανάκ και συντάχθηκε μαζί τους, σε αντίθεση με τους άλλους κομμουνάριους που περιφρονούσαν τους γηγενείς, όταν συγκρούστηκαν με τους Γάλλους αποικιοκράτες. 
   Το 1880 η γαλλική κυβέρνηση έδωσε γενική αμνηστία και η Λουίζ Μισέλ μπόρεσε να γυρίσει στη Γαλλία. Δεν έπαψε στιγμή “να ζητάει εκδίκηση” και να πρωτοστατεί σε κάθε επαναστατική δραστηριότητα στη Γαλλία, πράγμα που της κόστισε δεκάδες διώξεις, τέσσερις νέες φυλακίσεις και μια δολοφονική απόπειρα εναντίον της. Η “Κόκκινη Παρθένα της Μονμάρτης”, όπως την αποκαλούσε ο λαός του Παρισιού, συνέχισε μέχρι το τέλος της ζωής της να παλεύει για την κοινωνική επανάσταση.
ε αντίθεση με άλλους Κομμουνάρους, που περιφρονούσαν τους αυτόχθονες Κanaks, η Louise Michel υποστήριξε την εξεγερσή τους το 1878, και αφιερώθηκε στη μορφωσή τους (ήταν δασκάλα). Πηγή: www.lifo.grΤο 1880 η γαλλική κυβέρνηση έδωσε γενική αμνηστία και η Λουίζ Μισέλ μπόρεσε να γυρίσει στη Γαλλία. Δεν έπαψε στιγμή “να ζητάει εκδίκηση” και να πρωτοστατεί σε κάθε επαναστατική δραστηριότητα στη Γαλλία, πράγμα που της κόστισε δεκάδες διώξεις, τέσσερις νέες φυλακίσεις και μια δολοφονική απόπειρα εναντίον της. Η “Κόκκινη Παρθένα”, όπως την αποκαλούσε ο λαός του Παρισιού, συνέχισε μέχρι το τέλος της ζωής της να παλεύει για την κοινωνική επανάστασ

Τρίτη 10 Μαρτίου 2015

Κυριακή 15 Μαρτίου, Οι κόρες της ντροπής


Κυριακή 15 Μαρτίου στις 8.00μ.μ.

Οι κόρες της ντροπής (The Magdalene Sisters)
Σκηνοθεσία-Σενάριο:Peter Mullan.
Παίζουν: Anne-Marie Duff, Nora-Jane Noone, Dorothy Duffy, Eileen Walsh.
Βρετανία, 2002, 119’

Στην Ιρλανδία του ’60 τέσσερα κορίτσια κλείνονται με τη βία σ’ ένα από τα “Άσυλα” ή “Πλυντήρια της Μαγδαληνής”. Η Crispina και η Rose γιατί  έφεραν στον κόσμο παιδιά χωρίς να είναι παντρεμένες, η Bernadette γιατί είναι ορφανή και κάνει στενή παρέα με αγόρια και η Margaret γιατί έπεσε θύμα βιασμού και έπρεπε να ξεπλυθεί η ντροπή της οικογένειας. Στο μοναστήρι-αναμορφωτήριο, προς παραδειγματισμό και κάθαρση των αμαρτιών, οι κοπέλες υποχρεώνονται να πλένουν ρούχα της εκκλησίας ή των τοπικών επιχειρήσεων υπό την απάνθρωπη “επίβλεψη” των “αδελφών του ελέους”.

“Οι κόρες της ντροπής”(The Magdalene Sisters) είναι ένα δριμύ κατηγορώ των σωματικών, ψυχολογικών και σεξουαλικών κακοποιήσεων 30.000 γυναικών στα “Άσυλα της Μαγδαληνής”, που λειτούργησαν υπό τη διεύθυνση της Καθολικής εκκλησίας από τον 19ο αιώνα ως το 1996 που έκλεισε και το τελευταίο. O ηθοποιός και σκηνοθέτη Peter Mullan, γνωστός για την ερμηνεία του στην ταινία του Ken Loach “Το όνομά μου είναι Τζο”,  χτίζει την ιστορία του με αμεσότητα, τραχύτητα και φυσικότητα που σε συγκλονίζει.

Τρίτη 3 Μαρτίου 2015

Kυριακή 8 Μαρτίου: Ladybird, Ladybird στις 20:00


Ladybird, Ladybird του Ken Loach. 
Παίζουν: Crissy Rock, Vladimir Vega
Aγγλία, 1994, δραματική, 101'

Στο σκηνοθετημένο από τον Κεν Λόουτς ρεαλιστικό δράμα μια ανύπαντρη μητέρα αγωνίζεται ενάντια στο βρετανικό σύστημα κοινωνικών υπηρεσιών και τo ταραγμένο παρελθόν της. Προερχόμενη από ένα background κακοποίησης και της φτώχειας, η Μάγκι (Crissy Ροκ) έχει ήδη υποστεί μια σειρά από επώδυνα ειδύλλια όταν συναντά τον Jorge (Vladimir Vega), και αρχίζουν μια αγαπημένη, αλλά ταραχώδη σχέση. Η κατάσταση περιπλέκεται όταν η Μάγκι μένει έγκυος αλλά έχει ήδη το στίγμα της ακατάλληλης μητέρας με τέσσερα παιδιά από προηγούμενες σχέσεις της δοσμένα σε ανάδοχες οικογένειες. Αποφασισμένοι να κρατήσουν το παιδί τους, η Μάγκι και ο Jorge ξεκινούν ένα δύσκολο αγώνα ενάντια στην κυβερνητική γραφειοκρατία.